गुरु श्री परमानन्दको आध्यात्मिक यात्रा बाल्यकालमै मौन, आत्मचिन्तन र प्रकृतिप्रेमबाट सुरु भएको हो। उहाँको जन्म २०३८ सालमा काठमाडौंको एक साधक परिवारमा भएको थियो, जहाँ आध्यात्मिक मूल्यहरू बाल्यकालदेखि नै जीवनशैलीको हिस्सा थिए। १६ वर्षको उमेरमा पहिलो ध्यान अनुभव गरेपछि उहाँको जीवन पूर्ण रूपमा आध्यात्मिक मार्गमा अग्रसर भयो। भारतको ऋषिकेश र हरिद्वारमा वेदान्त, उपनिषद् र योगको औपचारिक अध्ययनपछि उहाँले उत्तराखण्डको हिमालयमा दुई वर्ष मौन तपस्या गर्नुभयो। त्यसपछि “शिवध्यान” विधिको स्थापना, ध्यान आश्रम निर्माण, पुस्तक लेखन र अन्तर्राष्ट्रिय साधना कार्यक्रममार्फत उहाँले हजारौँ साधकहरूलाई आत्मशान्ति, प्रेम र चेतनाको मार्गमा डोर्याउँदै आउनुभएको छ। आज, गुरुज्यूको जीवन सेवा, मौन र प्रेमको जीवित प्रेरणा हो।

 १६ वर्षको उमेरमा गुरु श्री परमानन्दले पहिलो पटक गहिरो ध्यान अनुभव गर्नुभयो। त्यो अनुभव उहाँका लागि जीवनको निर्णायक मोड साबित भयो। एकान्तमा बसेर शान्ति खोज्दै गर्दा उहाँले आफ्नै भित्री अस्तित्वसँग प्रत्यक्ष सम्पर्क गर्नुभयो। यसले उहाँलाई संसारका बाहिरी आवरणहरू भन्दा भित्रको शाश्वत शान्ति र प्रेमको अनुभूति गरायो। यसै क्रममा उहाँले ‘म’ र ‘म बाहिर’ बीचको भेद चिन्न थाल्नुभयो र अहंकारमाथि विजय प्राप्त गर्ने आरम्भ भयो। त्यो ध्यान अनुभवले उहाँको जीवनलाई नयाँ दृष्टिकोण दियो — जहाँ अब दिनचर्या, पढाइ, परिवार सबै कुरामा पनि आध्यात्मिक चेतना मिसिन थाल्यो। यस चरणबाट उहाँको साधना, आत्म–अन्वेषण र मौन अभ्यास गहिरियो र उहाँले आफ्नो जीवनलाई पूर्णरूपले आत्मज्ञानको यात्राका रूपमा समर्पित गर्नुभयो।

गुरु श्री परमानन्दले आफ्नो आध्यात्मिक खोजलाई अझ सशक्त बनाउँदै भारतको ऋषिकेश र हरिद्वार जस्ता पवित्र तीर्थस्थलहरूमा गुरुकुल जीवन अपनाउनुभयो। उहाँले त्यहाँ वेदान्त, योगसूत्र, उपनिषद्, भगवद्गीता जस्ता गहन शास्त्रहरूको अध्ययन गर्नुका साथै अनुभवी आचार्य र सन्तहरूसँग प्रत्यक्ष सत्संग र चिन्तन गर्ने अवसर प्राप्त गर्नुभयो। आश्रम जीवनको सादगी, सेवा, मौन र तपस्याबाट उहाँमा आन्तरिक अनुशासन र गहिरो आत्मचेतना विकसित हुन थाल्यो। अध्ययन मात्र होइन, दैनिक ध्यान, प्राणायाम, ब्रह्ममुहूर्त जागरण र मौन सत्रहरू उहाँको जीवनशैलीको अभिन्न अङ्ग बने। यस चरणमा ध्यानप्रति उहाँको बुझाइ अझ गहिरिँदै गयो—ध्यानलाई उहाँले केवल धार्मिक अनुष्ठान होइन, मानव चेतनाको वैज्ञानिक प्रक्रिया र आत्म-साक्षात्कारको साधनको रूपमा अपनाउन थाल्नुभयो। यही अभ्यास र अनुभूतिको जगमा उहाँको भावी शिक्षाहरू निर्माण हुँदै गए।

नेपाल फर्किएपछि गुरु श्री परमानन्दले मौन र ध्यानको गहिरो अनुभूति अरूलाई बाँड्न सुरु गर्नुभयो। प्रारम्भमा उहाँले केही नजिकका साधकहरूसँग सादा वातावरणमा छोटो ध्यान सत्र सञ्चालन गर्नुभयो, जहाँ कुनै ठूलो घोषणा थिएन, न त प्रचार। उहाँको शान्त उपस्थिति र मौन शिक्षाले सहभागीहरूमा अद्वितीय ऊर्जा जागृत गर्‍यो। यिनै प्रारम्भिक साधकहरूले जीवनमा आएको रूपान्तरणको अनुभव अन्यसँग बाँड्न थालेपछि, गुरुज्यूको सेवा विस्तार हुँदै गयो। जन–जनमा मौनप्रतिको चासो बढ्न थाल्यो र सहर–बस्तीमा साना ध्यान समूहहरू जन्मिन थाले। त्यतिबेलै उहाँले महसुस गर्नुभयो कि ध्यान र मौनको सन्देश केवल गुरुकक्षाभित्र होइन, समाजका हरेक तहमा पुर्‍याउनु आवश्यक छ। यिनै चरणहरूले भविष्यको “शिवध्यान” अभियानको बीजारोपण गरे।

गौतम बुद्धको जन्मभूमि लुम्बिनीको पवित्र वातावरणमा आयोजित पाँच दिने मौन ध्यान शिविर गुरु श्री परमानन्दको नेतृत्वमा सम्पन्न भयो। प्रकृतिको निसर्ग शान्तिमा बसेका साधकहरूले बाहिरी संसारबाट पूर्णतः टाढिएर भित्रको संसारमा यात्रा गर्न पाए। गुरुज्यूको मौन उपस्थितिमा भएका ध्यान सत्रहरूले सहभागीहरूको चित्तलाई क्रमशः शान्त, स्थिर र सजग बनाउँदै लगे। कुनै प्रवचन थिएन, कुनै व्याख्यान थिएन—थियो त केवल मौन, श्वास, र आफूभित्रको उपस्थितिको अनुभूति। पहिलोपटक ध्यानमा गहिरिन पाएका धेरै साधकहरूले आँसु पोख्दै भित्रको पीडा हलुका भएको महसुस गरे। कसैले त भन्न भ्याए, “मैले आफ्नो आत्मासँग यति नजिक पहिले कहिल्यै महसुस गरेकी थिइन।” यही मौन साधनाले जीवनभरको दिशानिर्देश पाएको अनुभव धेरैले गरे। यो शिविरले मौन र ध्यानमार्फत आत्मजागरण सम्भव छ भन्ने सन्देश मात्र दिएन, शिवध्यान विधिको प्रभावशाली सम्भावनालाई पनि उजागर गर्‍यो।

पोखराको हरियाली, फेवा तालको सौन्दर्य, र शान्त पहाडी हावाको बीचमा गुरु श्री परमानन्दको मार्गदर्शनमा “शिवध्यान आश्रम” स्थापना गरियो। यो आश्रम केवल ध्यान गर्ने ठाउँ मात्र होइन — मौनमा फर्किन, आत्मालाई चिन्न र सेवा मार्फत जीवनलाई अर्थ दिन चाहने साधकहरूको साझा थलो बन्यो। यहाँ दिनहरू मौन, साधना र सादगीमा बित्छन्; जहाँ बिहान ब्रह्ममुहूर्तमा ध्यान, दिउँसो सेवा, र साँझ मौन सत्सङ्गको लयमा जीवन चल्छ। गुरुज्यू स्वयंले आश्रममा बसेर साधकहरूसँग मौन साझा गर्नुहुन्छ, जसले शब्दभन्दा परको संवाद सम्भव बनाउँछ। भौतिक संसारको तानातानबाट थाकेका मनहरू यहाँ आएर विश्राम, पुनर्जागरण र आत्मिक ऊर्जा प्राप्त गर्छन्। “शिवध्यान आश्रम” अब एक यस्तो ऊर्जा केन्द्र बनेको छ, जहाँ मौन मात्र मार्ग होइन — अन्तिम गन्तव्यजस्तै लाग्न थाल्छ।